به وزارت بهداشت پیشنهاد می کنم یکسری از برنامه های صدا و سیما رو به جای مسهل و مهوع به بیماران تجویز کنه ، البته اولویت با برنامه های زنده به مجری گری حسینیان و برادران حسینی هست .
این روزها خیلی حال نوشتن ندارم ، واسه تموم شدن این سال لحظه شماری می کنم ، می خوام برم کلی استراحت کنم، سال بدی نبود ولی عالی هم نبود می تونست خیلی بهتر از این باشه ولی بازم شکر خدا ، سال بعد حتما باید متفاوت باشه ، حتما .
می خوام اتفاقات سال بعد خودم رقم بزنم و خودمو دست تقدیر ندم ، می خوام بهتر شم خیلی بهتر ، یک سری کارها رو باید شروع کنم ، تو روابطم باید یک تجدید نظری بکنم ، خلاصه اینجور بگم بهت سال بعد را سال کار و تلاش مضاعف همراه با تفریحات سالم نام گذاری می کنم ;) .
نرسیده به عید یه روزی هست که یه حس خاصی داره ،یه بوی خاصی ، تو اون روز دقیقا می فهمی که بهار داره میاد ، نمی دونم قضیه چیه و این حس از کجا میاد یه حس غریبیه ، امسال هنوز تجربش نکردم ، می ترسم که نکنه امسال نیاد ، یه ترس شیرین .
یعنی می شود روزی من سوار تاکسی که می شوم ،در را که می بندم خوابم ببرد و چند ثانیه قبل اینکه برسم از خواب بیدار شوم ؟ حالا مسیر هر چقدر که می خواهد باشد .
یه وقت هایی برایم پیش می آمد که یهو بخودم بگویم که من کیستم ؟ جدی من کیستم ؟ اینجا کجاست ؟ . مانند گوگل ارث هنگامی که اسکرول می کنی از زمین دور شوم و از بالاترین نقطه ممکن خودم را نظاره کنم و این سوال که خدا کیست ؟ و بعد که جوابی نیافتم دوباره اسکرول کنم و به زمین و جایگاهم برگردم . بچگی ها بیشتر برایم اتفاق می افتاد اما الان کمتر .
دوستی های پایدار یک پروسه ای دارند که باید طی شود ، مثل مدرسه می ماند نمی توانی ابتدایی نرفته به راهنمایی بروی ،هر چقدر این مراحل بیشتر طول بکشد دوستی ها محکمتر می شوند اگر دید در برخوردهای اول کارتان به دوست دارم و عاشقتم و .. رسید بدانید که یکجای کار می لنگد، آدم هایی که این مراحل را به سرعت طی می کنند، آدم های قابل اعتمادی نیستند .